|
“Verbinding is een eerste levensbehoefte van de mens. Het is een gevoel dat ontstaat als je er écht mag zijn, met alles wat je bent. Als je je gezien, gehoord en gewaardeerd voelt. Je bent in verbinding met mensen, maar ook met jezelf, de natuur, … Accepteer jij jezelf helemaal, zoals je bent, zonder oordeel?
Pas dan kun je je openen naar de ander.” Nicole van Borkulo De ritmische beweging tussen ontspannen en inspannen, tussen in- en uitademen, in- en uitzoomen brengt rust en balans in het zenuwstelsel. We zijn beter verbonden met onszelf en de omgeving. Dit bevordert het welzijn en de veerkracht.
Het autonome zenuwstelstel bestaat uit de parasympatische (de kalmerende) en de sympathische (de activerende) zenuwknopen van de nervus vagus. Een overbelast zenuwstelsel heeft niet enkel rust maar ook activiteit nodig om weer in balans te komen. Je komt weer in beweging en beweging is leven, verandering. Als het autonoom zenuwstelsel goed functioneert en de situatie als veilig scant, is er een balans in het gas- en rempedaalzenuwstelsel. Inspanning en actie worden afgewisseld met ontspanning en rust. Je gaat vlot van de ene situatie naar de andere. Het ene moment gemobiliseerd en klaar voor actie (sympathicus) en het volgende moment rustend en herstellend (parasympathicus). Je voelt je kalm en ontspannen en verbonden met de mensen om je heen. Je blijft veerkrachtig en kan omgaan met stress en negatieve gebeurtenissen. Tijdens de oefeningen ervaren we hoe vanuit de ontspanning (rustige waarneming), inspanning ontstaat (de oefening vormgeven). Vanuit de inspanning ontstaat vervolgens ontspanning als we de oefening navoelen. Zo vinden we een mooie balans tussen inspannen en ontspannen wat een gunstige werking heeft op het herstel van het zenuwstelsel. Dit vinden we ook terug in de ademhaling via het in- en uitademen. We nemen zuurstof op en ademen afvalstoffen uit. Bij de oefeningen vinden we telkens opnieuw balans in het naar binnen en naar buiten gaan, het in- en uitzoomen. We verbinden met onze omgeving en de medemens door onze waarneming naar buiten brengen. Vanuit de verbinding met onze omgeving ontstaat een gevoel bij onszelf. We zoomen in en brengen onze waarneming naar binnen. Vanuit het inzoomen vinden we weer de kracht om naar buiten te gaan en te verbinden met onze omgeving enz. Door telkens te verbinden met onszelf, verliezen we onszelf niet in de omgeving. We sluiten ons ook niet af van onze omgeving door enkel naar binnen te gaan. We zien de medemens en de omgeving en stemmen er ons op af zonder onszelf hierin te verliezen. |
|
